Een goede gewoonte van me is om de dag nog even de revue te laten passeren voordat ik ga slapen. Wat heeft de dag me gebracht en wat heeft me doen glimlachen. In de waan van de dag waarin we allemaal zitten gebeurt het wel dat je het gewoon niet meer exact weet. Herken je dat? En welke gebeurtenissen zijn het die je niet vergeten bent? Schijnbaar indrukwekkend genoeg om te onthouden. Soms is dat een heerlijke maaltijd, een mooie opdracht, een aanraking, nieuwe informatie, een oprecht contactmoment …. zo zijn er vele voorbeelden te noemen. Wat ik zeker niet vergeet over de dag is het compliment, dat mij blij maakt. Een oprecht compliment moet ik zeggen.

Het is een krachtig instrument en het kost helemaal niets. Behalve een beetje moeite in alertheid en uitspreken. Hoe vaak gebeurt het niet dat je iets leuk vindt van iemand en je het niet uitspreekt. Is het belangrijk om je waardering uit te spreken? Een van de mooie uitspraken is: met honing vang je meer vliegen dan met azijn. Wat maakt dan dat we toch niet zo “scheutig” zijn met complimenten? De één is er wat beter in dan de ander, maar over het algemeen merk ik op dat complimenten niet vanzelfsprekend uitgesproken worden. Ik gebruik het vaak in mijn trainingen, zeker als het onderwerp samenwerken is. Om de juiste sfeer te creëren en mensen met elkaar “in rapport” (binnen NLP is Rapport een toestand die gekenmerkt wordt door wederzijdse ontvankelijkheid en respect) te brengen, beginnen we met complimenten uitdelen. De theorie hoe je dat goed doet is op heel veel internetsites te vinden dus google maar even. Wat ik beoog met complimenten uitdelen in mijn trainingen is om als start de juiste sfeer te creëren om daarna in de training open en oprecht met elkaar te communiceren.

Het is echt 100% garantie dat mensen het fijn vinden om complimenten te ontvangen. Ik zie de mensen naar elkaar toe buigen (in lichaamstaal dichter bij elkaar), altijd glimlachend. En als ik daarna vraag hoe het ging is er veel vreugde.  Waarom doen we het dan toch niet altijd? Ervaren we vanzelfsprekendheid? Of durven we niet. Letten we gewoon niet op? Onderschatten we de kracht van een compliment, een aanraking, een glimlach, vriendelijke woorden of een klein gebaar van zorgzaamheid? Als die dingen de mogelijkheid in zich hebben om een omwenteling in een leven te veroorzaken, ook al is het maar voor een klein moment, waarom doen we het dan toch niet? Mijn ervaring is dat een oprecht compliment in waardering wordt ontvangen. Zeker door mij en ook als ik anderen complimenteer. En dat is toch een waanzinnig mooie basis voor verdere samenwerking (en natuurlijk ook in andere relatievormen), met je collega’s, je klanten, je gezinsleden of met een wild vreemde. Ik stel voor dat je vandaag tenminste 1x een oprecht compliment geeft, juist aan degene bij wie je het nooit doet. Je zult zien dat het wat met die persoon doet. Nelson Mandela sprak de volgende wijze woorden: Als je iets goeds ziet, geef dan een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan. Hoe mooi kan het leven zijn! Reden voor een big smile.