Ik kan soms zo enthousiast zijn als ik mensen ontmoet. Als ik mezelf dan achteraf afvraag wat het is waardoor ik zo enthousiast ben, heb ik daar niet altijd een duidelijk antwoord op. Hoe werkt het eigenlijk? Wat je van iemand vindt is ingegeven door ..?  We scannen mensen die we ontmoeten, bewust en onbewust. Diverse zintuigen spelen een rol  (ruiken, voelen, zien en horen). Wat maakt dan dat je achteraf denkt: dat was een leuk gesprek of misschien wel dat is een mooi mens (met die wil ik wel zaken doen, mooie aanwinst voor het bedrijf, nog een keertje ontmoeten….).

Wanneer denk je positief, neutraal of negatief terug aan de ontmoeting? Welke mensen maken indruk en welke niet? Denk eens na bij jezelf, hoe werkt het bij jou? Negentig procent van onze communicatie is non-verbaal zeggen de psychologen. Onze lichaamstaal zendt dus een duidelijkere boodschap uit dan onze woorden. Ik denk dat ik het meest geraakt wordt in de ontmoeting als mensen zichzelf zijn. Populair woord hierbij is authenticiteit.  Congruent zijn in wat je denkt, voelt, zegt, doet en wie je in essentie bent. Wat je van binnen bent, is dus zichtbaar voor de buitenwereld (bewust en onbewust) door zowel je verbale- als je non-verbale communicatie.

Laatst ontmoette ik iemand die ik al heel lang niet meer had gezien. En om eerlijk te zijn, ik had toentertijd absoluut een oordeel over hem. Oordelen is niets meer en niets minder dan een mening geven over iets wat je raakt en wat je vertaald vanuit je eigen referentiekader. Een oordeel hebben over iets kan te maken hebben met oude normen en waarden die nog niet vervaagd zijn. Als je je prettig voelt bij je oude vastomlijnde patroon, moet je het vooral zo houden. Ik wilde echter kijken hoe het was om iemand te ontmoeten waar ik vroeger zo’n duidelijke mening over had. Ik heb tenslotte een uitgebreider referentiekader nu. De ontmoeting was mooi. Ik ontmoette een mens die ik eigenlijk niet kende. Of misschien was hij er al die tijd wel maar had ik hem niet gezien. Of misschien was hij ook meer zichzelf geworden. Ergens in het midden ligt wellicht de waarheid. Ik zag een authentiek mens die zijn kwetsbaarheden liet zien en straalde bij de woorden die hij koos toen hij vertelde wat hij nu aan het doen was. Congruent in zijn verbale- en non-verbale communicatie.  Ben ik even blij dat ik het een tweede kans heb gegeven. In de ontmoeting zijn dus altijd twee mensen aanwezig. En wat je dus vindt van de ontmoeting zegt ook veel over jezelf.…!