We hebben allemaal wel eens last van allergie. En dan heb ik het niet over de pollen en stuifmeel. Maar een allergie in de zin van dat we bij bepaald gedrag van mensen irritatie voelen. Ik herken bij mezelf redelijk snel welk gedrag in mijn allergie zit. Lekker menselijk roept dat bij mij ook weer gedrag op. Als je beetje oplet merk je dat er lijn zit in op welk gedrag jij reageert. In positieve en negatieve zin. Hoe mooi kan het leven zijn, weer een leermomentje, toch?

Wat is het nou die allergie. Wat maakt dat we reageren zoals we reageren op andermans gedrag wat volgens ons irritant is. Je kunt het meest leren van het gedrag van mensen voor wie je het meest allergisch bent. Wat zij teveel hebben c.q. laten zien aan bepaald gedrag, is iets wat jij nou juist nodig hebt, waar jouw ontwikkeling ligt. Een theorie die o.a. onderbouwing kent vanuit de kernkwaliteiten van Daniel Ofman.  Net zoals je bewondering hebt c.q. je aangetrokken voelt tot degene die het gedrag laat zien waar nou precies jouw uitdaging ligt. Interessant nietwaar. In plaats van geïrriteerd te zijn zou je voordeel er mee kunnen doen. Mooi denk ik dan. Maar dan toch..

Heel recent zat ik in mijn oude patroon. Het was gebeurd voordat ik er erg in had. Irritatie door gedrag van een persoon die wilde ik wel even negeren. Wat niet kon vanwege de context waarin ik deze persoon ontmoette. Hoe ga je er dan toch mee om. Negeren was geen optie. Even “tegenbewegen” helpt altijd wel. Helaas is dat korte termijn “resultaat”. In gesprek met mezelf. Wat is het nou waarom ik die irritatie voelde? Ik heb inmiddels het antwoord. Maar wat schetste mijn verbazing: later op de dag zegt de desbetreffende persoon iets heel persoonlijks en kwetsbaars over zichzelf.  In gezelschap gewoon even je onzekerheden delen, daar is kracht voor nodig. Heb ik bewondering voor.

Gelijk dacht ik weer aan mijn irritatie van eerder die dag. Wat zeggen we ook al weer vanuit de NLP gedachte: “Iedereen acteert vanuit positieve intenties.” Ook al is het gedrag misschien wat onhandig, tenminste zoals jij het percipieert. Of moet ik zeggen zoals ik het percipieer in dit geval. Je kan blijven leren in het leven, elke dag weer, dat is tegelijkertijd dan ook weer het mooie, nietwaar?