Laatste weken stond er nogal eens feedback op de agenda als onderdeel van trainingen.  Vanuit het  vraagstuk van de klant: we willen leren van elkaar, ontwikkeling, betere sfeer, openheid, ongemak eruit halen, samenwerking, etc. De meeste mensen denken bij feedback gelijk aan iets vervelends. Nou is dat even boffen, want complimenten uitdelen is ook feedback. Hoe mooi kan het leven zijn, daar wordt een mens toch blij van. Vergeet vooral niet het compliment goed toe te lichten. Dat heb je goed gedaan is leuk om te horen, maar is het niet nog fijner als je weet wat je precies  hebt gedaan wat als goed gepercipieerd wordt bij de ander.

In MBTI termen zijn mensen met een voorkeur voor “Feeling” beter in complimenten geven en mensen met voorkeur Thinking beter in het uiten van “objectieve” waargenomen informatie. Je zou hier voorzichtig conclusies uit kunnen trekken. Doe toch maar niet!

Neemt niet weg dat feedback onmisbaar is als je met elkaar samenwerkt. Het is noodzakelijk om tegen de ander te zeggen dat het geweldig was, danwel niet in orde. Wie feedback geeft kan ook terug verwachten. Het zijn cadeautjes, ook al zijn niet alle cadeautjes fijn om “uit te pakken”. Herken je dat? Alhoewel, op de lange termijn ….

Wat is nou de reden dat we zo zuinig zijn met feedback?  Je ergert je al een tijdje aan iemand en laat het van kwaad tot erger worden. Het kan gebeuren dat je na verloop van tijd zelfs besluit de ander uit de weg te gaan. Of nog erger, je gaat het met andere mensen over hebben. Zou het kunnen zijn dat degene waar het over gaat zich van geen kwaad bewust is? Of dat hij of zij het wel weet dat het ongewenst gedrag is, maar omdat er geen reactie op komt geen reden ziet voor verandering.

Op zoek gaan naar de antwoorden. Wat is de reden dat we weinig feedback geven, is het desinteresse? Meestal niet, het woord durf komt wel heel vaak aan de orde. Als ik dan nog wat verder spit: angst om niet aardig gevonden te worden, wie ben ik om iets te zeggen. Geef jij feedback of geldt het hierboven staande ook voor jou? Denk dan maar eens na hoe het bij jou werkt.

Als je naar feedback kijkt in het kader van anderen de ruimte geven om zich te verbeteren, te ontwikkelen, dan komt het woord cadeau ook weer in zicht. En bij verbeterpunten, hoe eerlijk is het dat je iets van iemand vindt zonder hem of haar daar deelgenoot van te maken? Neem de tijd om elkaar te helpen en vergeet niet dat je altijd feedback geeft op iets wat iemand gedaan heeft en niet op hoe hij/zij is. Gedrag is wat jij ziet, wat jij interpreteert en wat dus ook wat over jou zegt. De feedback regels zijn eenvoudig en overal te vinden, daar kan het niet aan liggen. De antwoorden waarom je het niet doet liggen dus vooral in jezelf. En hoe mooi kan het leven zijn, starten met feedback is vaak een begin van een gesprek. In mijn trainingen krijg ik er positieve reacties op van deelnemers. Hoe heerlijk om echt met elkaar in gesprek te zijn.  Zou dat de samenwerking verbeteren denk je?