Er is een prachtige speech van Nelson Mandela, het is zijn inauguratie speech waarin hij spreekt over onze diepste angst. Dat de diepste angst van ons mensen niet is dat we niet toereikend zijn. Nee dat onze diepste angst is dat we oneindig machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis waar we het aller bangst voor zijn. Wie ben ik dat ik briljant, buitengewoon aantrekkelijk, getalenteerd en geweldig zou zijn? Google het maar eens deze geweldige speech, het is de moeite waard om te lezen. Ik gebruik dit specifieke stuk uit deze speech regelmatig in mijn coachgesprekken. Wat maakt dat wij mensen ervoor kiezen onszelf klein te houden? Onze talenten niet laten zien. Allerlei gedrag dat voortkomt uit onszelf klein willen houden. Twijfel over van alles en nog wat. Verstoppen achter dingen, blijven hangen in verkeerde banen, etc. Legio voorbeelden te bedenken.
Wie senang is met zichzelf, goed in zijn vel zit, laat zichzelf zien, in al zijn pracht. Jezelf echt laten zien gaat over binnenkant. Je houdt van jezelf en je mag er zijn. Met je talenten, je onzekerheden en je verbeterpunten. Heel vanzelfsprekend. Toch? Of niet? Nee dus. We komen niet allemaal ongeschonden uit onze kindertijd. Helaas wordt hier vaak de basis gelegd en je rugzakje gevuld. Een rugzak vol met herinneringen en overtuigingen. En dit stuurt je gedrag als je volwassen bent. De één heeft hier meer last van dan de ander. Bij erg destructief gedrag is de één klaar voor therapie en de ander dealt er mee in zijn dagelijks leven. Er bestaan geen perfecte mensen, prima toch? Dat is het leven.
Toch pleit ik hier voor een beetje opruimen in je overtuigingen. Tenminste als je er last van hebt. Ben jij je bewust dat wat jij gelooft bepalend is voor je gedrag? Ik had vandaag een coachklant waar de overtuigingen helder waren bij het gedrag waar hij last van heeft. Confronterend noemde hij het. Hoe oud moet je worden om hier vanaf te komen vroeg hij? Oeps zei ik, werkelijk geen idee. Er is niet één antwoord te bedenken. Op het moment dat je genoeg last hebt van je eigen gedrag is het juiste moment denk ik. Waar de één er nooit aan begint om te onderzoeken waar zijn gedrag vandaan komt, is de ander wel geïnteresseerd in de keuzemogelijkheden hierin. Duidelijk is dat je dat niet voor een ander kan bepalen. Ieder heeft hierin zijn eigen verantwoordelijkheid. Ga je stralen of blijf je klein. De keuze is reuze. Make up your mind