Het is vakantieperiode. Of eigenlijk hij loopt ten einde. De zomer is er in alle hevigheid geweest en ook zijn afwezigheid. Vandaag is weer zo’n dag en dan heb ik het over de afwezigheid. Helpt mij om de dingen te doen die ik met mezelf heb afgesproken. Mooi weer leidt mij enorm af. Als het zonnetje schijnt dan begin ik de dag anders. Ik probeer gelijk te herinneren wat er in mijn agenda staat en vraag me af of er een mogelijkheid is om van het mooie weer te gaan genieten. Fietsen, naar het strand of zo maar even op een terras mezelf neer vleien en de geneugten van het leven tot me nemen. Het achterover leunen wordt dan gefaciliteerd zou je kunnen zeggen. Dat achterover leunen hoeft echter niet beperkt te blijven tot de vakantie.

Elke dag kan je besluiten om even achterover te leunen en te genieten van de dag, een moment te nemen om stil te staan, om te genieten. Om je leven even te bekijken. Letterlijk even stil staan bij wat je aan het doen bent. Doe je nog de juiste dingen? In de waan van de dag gaat alles snel en ben je al lang blij dat het avond is en je even kunt uitrusten. Misschien wel op tijd naar bed want morgen begint de hectiek weer. Hoe vaak ik niet mensen tegen kom die jaar in jaar uit zo leven. Het is een patroon wat zij zelden ter discussie stellen. Totdat er iets gebeurt waardoor ze wel moeten. Gezondheid is zo’n moment. We nemen het voor lief, totdat we geconfronteerd worden met ziek zijn. Bij onszelf of bij dierbaren. Dat is een moment waarop we ons vaak gaan afvragen of we wel goed bezig zijn. De beperkte houdbaarheid van het leven wordt dan zo zichtbaar. We weten immers van te voren niet hoe lang we verblijven in dit leven op deze aardbol.

Waarom dan niet de jaren die je gegeven zijn zo optimaal mogelijk invullen? Waarbij ik de kanttekening maak bij optimaal. Wat voor jou optimaal is hoeft voor de ander niet optimaal te zijn. Het lijf spreekt de waarheid zeggen we wel en dat is ook zo. Zo ook als mensen door de hectiek in het leven in een burn-out situatie komen. Het lijf begint te sputteren en ineens is de hectiek er nog wel maar kan jij er niet meer in functioneren. Wat gebeurt er dan? Wat betekent het als je niet meer mee kunt doen met de waan van de dag? Dan wordt je gedwongen om achterover te leunen. Dan kan je niet anders dan stil staan en kijken waar je staat, vakantie of niet. Het achterover leunen en je leven eens bekijken is iets wat een mens eens wat vaker zou moeten doen. Een uitspraak van de Dalai Lama past hier goed bij: “Wat me het meest verbaast bij de westerse mens, is dat hij zijn gezondheid opoffert om veel geld te verdienen en vervolgens dat geld weer uitgeeft om zijn gezondheid terug te krijgen. Door altijd maar met de toekomst bezig te zijn, beleeft hij het heden niet. Hij leeft dus noch in het heden, noch in de toekomst.” Mooie uitspraak om mee te nemen voor deze dag. Ik hoor wel als je erover van gedachten wilt wisselen