Bij een klant ben ik een sollicitatieprocedure aan het begeleiden. Op de vacature hebben we maar liefst meer dan 50 reacties gekregen. Een voorselectie gemaakt op basis van de brieven en cv. Hoe selecteer je eigenlijk? Taal en tikfouten lijken echt funest te zijn, die doen we schijnbaar gelijk al bij het stapeltje van afwijzen. En dan foto’s erbij, je kijkt er naar en je gaat er hoe dan ook toch over oordelen. Mensen die in de algemene opinie als aantrekkelijk gezien worden, hebben een streepje voor. Ik probeer me niet te laten leiden door deze dingen, maar ik zou niet de waarheid spreken als ik zou zeggen dat die dingen bij mij geen rol spelen. Een zevental kandidaten hebben we geselecteerd en die hebben we deze week gezien en gesproken. Dan zit daar zo’n onbekende voor je en we beginnen met vragen stellen. Mij niet vreemd om even “door te zagen” en te kijken wat men nou werkelijk bedoelt. Noem eens een voorbeeld, begrijp ik het goed, wat zeg je nou precies? Waar ben je goed in, wat zeggen je vrienden van je als ik ze zou vragen je te typeren? etc. Het vragenlijstje lijkt onuitputtelijk.

Wat zijn nou de dingen die me achteraf het meest zijn opgevallen? Verbale en/of non verbale communicatie? Je kunt niet, “niet” communiceren zeg ik altijd. Het lichaam spreekt de  waarheid is mijn mening. Ik luister en kijk ook goed. Lichaamstaal zie je (mits je kijkt…), interpreteren, onrustig gedrag valt op. Men zegt ja en het hele lijf zegt nee,  incongruent gedrag. Sommige kandidaten lijken niet op hun gemak, veel  ongecontroleerde lichaamsbewegingen, in sommige bewegingen lijkt zelfs patroon te zitten. Bij één van de kandidaten benoemde ik het en vanuit zijn tenen zei hij: ik ben enorm zenuwachtig. En vertelde vervolgens waarom hij de baan zo graag wilde. Geen vast inkomen op dit moment, afhankelijkheid van anderen, zo onverwachts geen zekerheden etc. Het werd een meer dan mooi gesprek. Doorzettingsvermogen, enthousiasme, doelgericht etc. kwamen aan het licht.

Een andere sollicitant had op dit moment een goede baan, maar werd niet zo geïnspireerd door zijn leidinggevende. Hij is de  reden dat ik verder aan het kijken ben, ik wil niet voor en met iemand werken die zo met me omgaat. Ik heb besloten om te kiezen voor een baan waar  ik het echt naar mijn zin heb. Een baan waarin ik dingen doe die ik leuk vind en met mensen om me heen die me inspireren i.p.v. irriteren. In zijn geval betekende dat als hij deze baan zou krijgen een lager salaris, weg leaseauto. Heb ik over nagedacht zei hij, ook over gesproken met mijn vrouw. Ik kies er bewust voor. Als ik gelukkiger ben in wat ik doe, komt de rest vanzelf.

Hoe mooi, als mensen laten zien wat hen echt bezielt. Wat hen bezig houdt en wie ze zijn. Authentiek zijn en weten wat je wilt en daarvoor bereidt zijn jezelf te laten zien. Je zou het kwetsbaar kunnen noemen, ik vind het kracht en het roept bij mij sympathie op. Hoe maak je nou keuzes? Denk dat het een combinatie is van factoren. wat mij raakt is het kijkje in ZIJN, ik bof maar weer eens.