Ieders tijd raakt op. Het is een onontkoombaar gegeven. Ooit zal een dag je laatste zijn. Niemand ontkomt aan dit lot, het geldt voor ons allemaal. We staan er niet te vaak bij stil. En gelukkig maar. Leef met de dag, pluk het moment, zo mooi kan het leven zijn.

En wat is dit dan voor pleidooi? Tja, misschien geldt dit niet voor jou, maar dan toch… Velen van ons hebben ook de gewoonte om dingen uit te stellen. Later, morgen, als ik met pensioen ben, volgend jaar, als ik rijk ben, als …..  Wat staat er al zo lang op het lijstje? Grootse en meeslepende plannen, of juist gekke dingen, kleine dingen, of dingen zoals:

• Weten alle mensen die het moeten weten hoeveel je van ze houdt?
• Heb je die verre reis al gemaakt?
• Heb je de tocht al eens gemaakt naar Santiago de Compostella.
• Met je (klein-)kids een hele dag alleen maar zandkastelen bouwen.
• Je kunstzinnige ambitie vorm geven.
• Die ene liefde …

Ik weet niet wat er allemaal voor wensen zijn.  Het staat in ieder geval nergens beschreven dat je morgen weer wakker wordt. En natuurlijk zijn er dingen die je in beslag nemen en waar je heel druk mee bent. En natuurlijk ben je onmisbaar en draait de wereld om je heen niet goed door als jij je er niet mee bemoeit. En dan toch… zou ik je willen vragen eens stil te staan bij de vraag, wat staat er op je lijstje? Waar word jij nou heel blij van? En wat gebeurt er met je als je de dingen doet die je graag doet, of die al lang op het lijstje staan? Volgens mij wordt je er een mooier mens van en ook wel effectiever. Afstand geeft toch ook het vermogen de dingen in een breder perspectief te zien. En.. die andere dingen zijn ook belangrijk, ik weet het…