1 maart is de nationale complimentendag. Leuk of onzin dat er zo’n dag in het leven is geroepen? In de social media voldoende aandacht voor. Wat is eigenlijk het nut van een compliment? De ander een goed gevoel geven? Je waardering en/of bewondering uitspreken? Met honing vang je meer vliegen dan met azijn. Dat is cliché wellicht, echter een zin die ik regelmatig uitspreek. Het ene mens is beter in het uitspreken van complimenten dan de ander. In MBTI termen verklaarbaar.
En hoe ontvang je een compliment? Als een warme deken? Stil bij staan en bewust van het ”cadeau” wat je aangereikt wordt? Er even van genieten (tip: ik schrijf mooie complimenten op in mijn zegeningenboekje. Handig als naslag voor de dagen dat ik me wat minder fijn voel). Of wuif jij het gegeven compliment weg? Ontvangen is niet iedereen gegeven. Het mechanisme om vanzelfsprekendheid te ervaren in onszelf en de ander? Een goed voorbeeld van ontvangen is hoe kinderen het laten zien, nog niet geconditioneerd. Zij kunnen vaak genieten van het compliment en herkennen het ook. Natuurlijk ieder op zijn eigen manier. Met een beetje geluk is een big smile dan jouw beloning.
Dan nog een vraag. Hoe vaak zeg je tegen jezelf waar je goed in bent. Jezelf complimenteren. Ook hier kun je zeggen dat het honing is, voor je ziel, voor je gevoel. Je doet dingen goed en je bent bewust, het zijn jouw talenten. Zelfbewust en expliciet. Onderdeel van de commerciële trainingen die ik geef is de zogenaamde elevator pitch. Hoe kan je in minder dan één minuut jezelf positioneren voor de eerste indruk? Fijn is het dan als jij je bewust bent van jouw talenten en deze kunt benoemen. Tijdens deze trainingen blijkt dat niet iedereen bewust is van zijn talenten. En hoe kan je nou een verpletterende eerste indruk maken als je zelf niet eens weet (of gelooft) wat jouw talenten zijn. Bescheiden? Of weet je het echt niet? Luister je dan wel naar de complimenten die je krijgt? Is het echt ontvangen van complimenten dan jouw ontwikkelpunt? In de inauguratiespeech (1994) van Nelson Mandela zei hij er het volgende over:
Onze diepste angst is niet dat we onmachtig zouden zijn. Onze diepste angst betreft juist onze eindeloze kracht. Niet de duisternis, maar het LICHT in ons is wat we het meeste vrezen. We vragen onszelf af “Wie zijn we dan wel om briljant, schitterend, begaafd of geweldig te zijn?” Echter, waarom zou je dat niet zijn? Je bent een kind van God! Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden. Er wordt geen LICHT verspreid, als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid. We zijn allen voorbestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen. We zijn geboren om het goddelijke dat in ons allen aanwezig is, te manifesteren. Het is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig. En als we ons LICHT laten schijnen, schept dat voor anderen de mogelijkheid hetzelfde te doen. Als we ons van onze diepste angst bevrijd hebben, zal onze aanwezigheid alleen al anderen ook bevrijden.
Niemand is perfect. We worden echter allemaal geboren met vele talenten. Ga daar van genieten, ontvang en ………. wees gul met je complimenten. Hoe mooi kan het leven zijn!