Een mens communiceert met zijn lichaam misschien nog wel meer dan met de woorden die hij gebruikt. Zo zijn er cijfers die voortkomen uit een niet heel recent onderzoek van Albert Mehrabian, ooit hoogleraar psychologie aan de UCLA. Daarin wordt gezegd dat 93% van alle communicatie non-verbaal is. 55% lichaamstaal, 38% door stem en voor slechts 7% door woorden. Het ligt echter genuanceerder. Het is een te simpele interpretatie om je vast te houden aan deze cijfers.  Hoeveel je communiceert verbaal en non verbaal verschilt per boodschap, spreker, publiek, gelegenheid en natuurlijk het medium.

Ik laat mensen in mijn trainingen met elkaar in gesprek komen. Bijvoorbeeld bij het oefenen van feedback. Dan laat ik ze feedback geven op wat er goed ging en op verbeterpunten. Bij het voorstellen van deze oefeningen is er al veranderingen in de lichaamstaal waar te nemen bij de deelnemers. Niet iedereen vindt het fijn om uit te spreken wat ze bij een ander waarnemen. Mijn ervaring is dat het te weinig gedaan wordt. Zelfs de complimenten worden niet altijd gedeeld. En waarom eigenlijk niet? Ken jij iemand die het niet fijn vindt om complimenten te krijgen?

Het geven van verbeterpunten aan een ander is misschien nog wel ingewikkelder. Ik neem het waar hoe mensen in lichaamshouding erop reageren. Soms zie je letterlijk dat er afstand van elkaar genomen wordt. Achterover leunen in je stoel, zover mogelijk weg van de zender. Hier en daar wat handen en armen die in beweging komen en gezichten die enigszins wat strakker lijken te gaan staan. In tegenstelling tot het uitdelen van de complimenten. Dan komen er meer ontspannen gezichten tevoorschijn, of grote glimlachen. Men buigt meer richting elkaar in de stoel. Dit zijn veranderingen die gemakkelijk waar te nemen zijn. Er zijn er echter nog meer, maar dan moet je goed opletten. Het lichaam spreekt vaak uit wat het voelt. Hoe zuiver en mooi is dat?

 Zo keek ik ook vorige week naar College Tour. Dit keer als gast Willem Holleeder. De discussie eraan vooraf vanuit diverse media of het wel of niet het  juiste besluit is om deze man het podium te geven laat ik even buiten beschouwing. Ik heb in ieder geval met veel interesse gekeken. En dan zeker in het kader van non verbale communicatie. Het zal niemand zijn ontgaan bij het kijken dat de heer Holleeder wiebelde en draaide op zijn stoel en dat hij regelmatig zijn armen voor zijn lijf had gekruist. Daar kun je allerlei conclusies uit trekken die wel of niet terecht zijn. Dat doe ik maar niet. Ik heb met veel interesse gekeken en geluisterd. Ook naar de studenten en Twan Huys. De wijze waarop de vragen gesteld werden en de non verbale communicatie erbij.  De stemmen van de mensen die “omhoog” liepen of in tempo toenamen bij sommige antwoorden van Willem Holleeder. Een programma waarbij de lichaamstaal absoluut goed bestudeerd kan worden. Is weer eens een andere manier van kijken en in mijn beleving minstens zo interessant.

Let jij op lichaamstaal? Als je in gesprek bent, op de lichaamstaal  van je gesprekspartner maar ook op die van jezelf. Als we in onze verbale en non verbale communicatie dezelfde boodschap uitzenden is er sprake van de zogenaamde congruente communicatie. En als je communicatie congruent is dan kom je echt overtuigend over. Een compliment uitspreken wat je niet meent, is dus geen goed idee. Een goede opletter zal zien dat je het niet meent. Of een klant iets willen verkopen waar je eigenlijk niet achter staat, let op! En zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden te noemen die we allemaal wel eens aan de hand hebben. Je kunt nl. niet “niet” communiceren. Alleen je gezicht spreekt al boekdelen. Tenminste voor de echte waarnemer!